مقالات

سلاطين صفويه از يك خاندان آذربايجانى صوفى مشرب بودند. مرد نامى اين سلسله شيخ صفى الدين اردبيلى است كه ميگويند خود صوفى بوده و مدتى دنبال انسان كامل ميگشته، و در شيراز بملاقات شيخ سعدى رفته ولى صحبت او را نپسنديده سپس نزد شيخ زاهد گيلانى رفته و داماد او شده است.
تقريبا سه عكس و تصوير از علامه مجلسى در دست هست. تصوير اول همان است كه در مقبره مرحوم مجلسى (اصفهان) بوده و در سال 1323 شمسى با وصيت- نامه آن مرحوم، در يك صفحه بزرگ چاپ و منتشر و در «ريحانة الادب» و بعضى از كتابها نيز كليشه شده است.
علّامه مجلسى‏
علامه مجلسى مؤلف بحار الانوار محمد باقر بن محمد تقى مجلسى مؤلف عاليقدر بحار الانوار رضوان الله عليه از مؤلفان بزرگ شيعه و از فقهاء و محدثان جليل القدر و عظيم الشان در اواخر قرن يازدهم و اوائل قرن دوازدهم بود، علماء و تذكره نويسان از او بسيار تجليل كرده و از مقام و موقعيت علمى او سخن گفته‏اند و از مجاهدات و تحقيقات او توصيف نموده‏اند.
علامه محمدباقر مجلسی در ۱۰۳۷ تا ۱۱۱۰ هجری قمری در اصفهان زیست و شیخ الاسلام ایران عالی‌ترین مقام دینی کشور که تنها پس از پادشاه قرار می‌گرفت در دوران شاه سلیمان و شاه سلطان حسین صفویه بود.
محمدباقر مجلسی (۱۰۳۷ ه.ق در اصفهان - ۱۱۱۰ ه.ق در اصفهان) معروف به علامه مجلسی و مجلسی ثانی فقیه شیعه و ملاباشی ایران در دوران شاه سلیمان و شاه سلطان حسین صفویه بود. معروفترین اثر او بحارالانوار است که مجموعهٔ بزرگی از احادیث را گردآورده‌است.