اعتقادات

مؤلف:

محمد باقر بن محمدتقي مجلسي (م 1111 ق). 
 

زندگينامه و اظهار نظرها:

مرحوم مجلسي در شهر اصفهان ديده به جهان گشود. وي داراي چنان شهرتي در علوم مختلف اسلامي است كه محتاج هيچ بيان و توضيحي نمي باشد. علامه مجلسي از جمله بزرگاني است كه از جامعيت خاصي برخوردار بود. او در علوم مختلف مانند تفسير، حديث، فقه، اصول، تاريخ، رجال و درايه سرآمد بوده كه نگاهي اجمالي به مجموعه عظيم بحارالانوار اين نكته را به خوبي آشكار مي سازد. تبحّر در اين علوم، در كنار آشنايي با علوم عقلي همچون: فلسفه، رياضيات، ادبيات، لغت، جغرافيا، طب و علوم غريبه از او شخصيتي ممتاز و بي نظير ساخت. به طوري که برخي علامه مجلسي را در طول تاريخ اسلامي از حيث جامعيت بي نظير دانسته اند. شاگرد گرانقدر او، سيد نعمت الله جزائري، در مورد استاد خود گفته است: «علامه هيچ گاه از ياد خدا غافل نبود و تمام اعمالش را با قصد قربت انجام مي داد». 
گفته اند كه علامه روشي معتدل بين اخباري و اصولي داشت. او در عين اينكه محدث بزرگي بود، ولي به علوم عقلي هم توجه خاصي داشته است. علامه مجلسي در سال 1098 از سوي شاه سليمان صفوي به سمت شيخ الاسلام اصفهان منسوب گرديد. شيخ الاسلام، بالاترين و مهم ترين منصب ديني و اجرايي در آن عصر بود
 

استادان:

پدرش محمدتقي مجلسي (م 1070 ق) كه استاد علامه در علوم نقلي بوده است، مرحوم آقا حسين خوانساري (م 1098 ق) فرزند آقا جمال كه استاد علامه در علوم عقلي بوده است. اما مشايخ نقل او: مولا محمد صالح مازندراني، ملا محسن فيض كاشاني، شيخ حرعاملي
 

شاگردان:

سيد نعمت الله جزائري، جعفر بن عبدالله كمره اي اصفهاني، زين العابدين بن شيخ حرعاملي، سليمان بن عبدالله ماحوزي بحراني، شيخ عبدالرزاق گيلاني، عبدالرضا كاشاني، محمدباقر بيانافكي، ميرزا عبدالله افندي اصفهاني، محمد بن حسن فاضل هندي
 

تأليفات:

وي بيش از يكصد كتاب به زبان فارسي و عربي نوشته كه تنها يك عنوان آن بحارالانوار مي باشد. برخي ديگر از تأليفات وي عبارت اند از: مرآة العقول، ملاذ الاخيار، الفرائد الطريقة، شرح اربعين حديث، حق اليقين، زاد المعاد، تحفة الزائر، عين الحياة، صراط النجاة، حلية المتقين، حياة القلوب، مشكاة الانوار، جلاء العيون، توقيعات امام عصر و ... . 
 

معرفي اجمالي كتاب:

علامه مجلسي در اين رساله با استناد به آيات قرآن كريم و روايات معصومان(عليهم السلام)درصدد نشان دادن راههاي نجات و رستگاري انسان برآمده است. اصل اين كتاب، به عربي است و تاريخ نگارش آن در سال 1087 ق، پس از نگارش بحارالانوار، بوده و متشكل از دو بخش است: در بخش اول، مبحث اصول عقايد شيعه مورد بررسي قرار گرفته و در بخش دوم، درباره وظايف عبادي مؤمنان بحث شده است
 

وضعيت نشر:

ترجمه اين كتاب، به كوشش حسين درگاهي، در تهران به چاپ رسيده است
همچنين اين کتاب با مقدمه مفصل علي عطايي خراساني نيز به چاپ رسيده است.

 

منابع: 

محمد رضا ضميري- کتابشناسي تفصيلي مذاهب اسلامي, ص 263-264