مذمت علم بى عمل

مذمت علم بى عمل

از حضرت صادق عليه السلام منقول است : كسى كه بى بصيرت و علم عمل مى كند مانند كسى است كه بى راهه مى رود، هر چند بيش تر مى رود از راه دورتر مى شود.
و ايضا از آن حضرت منقول است كه حق تعالى قبول نمى فرمايد عملى را مگر با معرفت ، و قبول نمى فرمايد معرفتى را مگر با عمل ، پس كسى كه عارف شد، معرفت او را راهنمايى مى كند به عمل ، و كسى كه عمل من او را معرفت نخواهد بود، يا علم از او مسلوب مى شود، به درستى كه اجزاء ايمان بعضى از بعضى حاصل مى شود و به يكديگر مربوطند.
و ايضا از آن حضرت منقول است كه حضرت رسول صلى الله عليه و آله و سلم فرمود: هر كه عمل نمايد به غير علم ، افساد او بيش از اصلاح او خواهد بود.
و اين معنى ظاهر است كه عقل آدمى مستقل نيست در ادراك خصوصيات عباداتى كه موجب نجات است ، و اگر نه ارسال پيغمبران بى فايده خواهد بود، و هر عبادتى را شرايط بسيار هست كه به فوت هر يك از آنها آن عبادت باطل مى شود. پس بدون علم خدا را به نحوى كه فرموده است
بادت نمى توان نمود، و هر گاه راههاى دنيا را بدون قائى و راهنمايى نتوان طى كرد، راه بندگى خدا را كه خطيرترين راههاست ، و در هر گامى چندين چاه و چندين كمين گاه است ، و در هر كمين گاهى چندين هزار از شياطين جن و انس در كمينند، بدون دليلى و راهنمايى نتوان رفت ، و دليل و راهنماى اين راه شرع و اهالى آن است از انبيا و ائمه عليه السلام و علمايى كه از علوم ايشان به خير و شر بينا شده باشند، و طرق نجات و هلاك را دانند.