حرمت غنا

حرمت غنا

بدان كه در حرمت غنا ميان علماى شيعه خلافى نيست ، و شيخ طوسى و علامه و ابن ادريس رحمة الله همه نقل اجماع كرده اند بر حرمتش ، و هميشه از مذهب شيعه معلوم بوده است حرمت غنا. و در ميان سنيان خلاف است : بعضى از ايشان بلكه اكثر ايشان هم حرام مى دانند، و بعضى از صوفيه ايشان و بعضى از علماى ايشان حلال دانسته اند، و احاديث رد باب حرمت آن بسيار است ، و ظاهر بعضى احاديث آن است كه از گناهان كبيره است .
چنان چه به سند صحيح و سند حسن از حضرت صادق عليه السلام روايت كرده است در تفسير اين آيه كه حق تعالى مدح مى فرمايد: جمعى را كه حاضر نمى شوند نزد قول زور (يعنى گفتار باطل)، فرمود: مراد غناست .
و به سند حسن از امام محمد باقر عليه السلام منقول است كه غنا از جمله گناهانى است كه خدا بر آنها وعيد آتش فرموده است ، و بعد از آن اين آيه را خواندند (و من الناس من يشترى لهو الحديث ليضل عن سبيل الله بغير علم و يتخذها هزوا اولئك لهم عذاب مهين) (39) ترجمه اش اين است : از مردمان كسى هست كه مى خرد سخن لهو و باطل و غافل كننده از خدا را تا گمراه سازد مردم را از ره خدا به نادانى ، و استهزا مى كند به راه خدا و دين حق ، براى آن گروه مهيا شده است عذابى خوار كننده .
و در احاديث ديگر وارد شده است : گناه كبيره آن است كه خدا وعيد آتش بر آن كرده باشد. پس معلوم مى شود غنا از گناهان كبيره است .
و به سند معتبر از حضرت صادق عليه السلام منقول است كه حضرت فرمود: غنا داخل است در آن چه فرموده است (و من الناس ‍ من يشترى لهو الحديث ليضل عن سبيل الله) .
و به سند صحيح از حضرت صادق عليه السلام به منقول است كه خانه اى كه در آن غنا مى كنند ايمن نيست از نزول بلاهاى دردناك ، و دعا در آن جا مستجاب نمى شود، و ملك داخل آن خانه نمى گردد.
و على بن ابراهيم به سند صحيح از عاصم بن حميد روايت كرده است كه به حضرت صادق عليه السلام گفتم : مى خواهم سوالى بكنم حيا مانع مى شود، آيا در بهشت غنا خواهد بود؟ فرمود: در بهشت درختى هست كه خدا بادهاى بهشت را امر مى فرمايد مى وزد، و آن درخت را به نغمه اى چند مترنم مى سازد، كه خلايق به خوبى آن نغمه ها هرگز صدايى نشنيده باشند، بعد از آن فرمود: آن عوض ‍ ثواب كسى است كه ترك شنيدن غنا در دنيا از ترس خدا كرده باشد.

پاورقی

39- سوره لقمان : 6