اموال را به حسين بن روح بده

ابوعبد الله جعفر بن محمّد مدائنى، معروف به ابن قزدا، مى گويد:

من اموال مربوط به امام زمان (عليه السلام) را بر خلاف همه به شيوه خاصّى به محمّد بن عثمان، نائب دوم امام (عليه السلام) تحويل مى دادم، بدين ترتيب که ابتدا مى پرسيدم: اين مال که فلان مبلغ است، آيا متعلق به امام است؟

مى گفت: آرى، آن را کنار بگذار.

دوباره تکرار مى کردم که آيا درست است که مى گويى اين مال، متعلّق به امام است؟

او دوباره مى گفت: آرى، متعلّق به امام (عليه السلام) است.

آنگاه آن را از من مى گرفت. (واين به خاطر احتياط بسيار من وجلوگيرى از هرگونه اشتباه بود که مربوط به روحيّه خاصّ خودم مى شد.) آخرين بارى که ايشان را ملاقات کردم، چهارصد دينار به همراه داشتم، طبق عادت شروع به پرسش نمودم.

فرمود: آنرا به حسين بن روح تحويل بده!

من تعجّب کردم وگفتم: خودتان آن را مثل هميشه از بنده تحويل بگيريد!

با تندى گفت: برخيز! خدا تو را سلامتى دهد، آن را به حسين بن روح تحويل بده!

وقتى خشم او را ديدم، فوراً خارج شده وسوار مرکب شدم، اندکى راه رفتم، دوباره مردّد شدم وبرگشتم ودر زدم. خادم در را باز کرد وگفت: کيستى؟

گفتم: من فلانى هستم، از محمّد بن عثمان برى ورود من کسب اجازه کن!

امّا غلام نيز نرفته با ناراحتى برگشت. من اصرار کرده گفتم: برو داخل واجازه بگير من بايد دومرتبه ايشان را ملاقات کنم.

بالاخره خادم رفت وخبر بازگشت مرا رساند.

محمّد بن عثمان که در اندرونى بود، بيرون آمده وروى تختى نشست، در حالى که پاهايش را روى زمين گذاشته بود وکفشى در پا داشت که مثل پى صاحبش پير وفرسوده بود. وقتى مرا ديد، گفت: چه شد که جرأت کردى که بازگردى واز فرمان سرپيچى کنى؟

عرض کردم: مرا که مى شناسيد، بازگشتم برى جسارت وسرپيچى نيست.

آنگاه دوباره خشمگين شد وگفت: برخيز! خدا تو را سلامتى دهد، حسين بن روح را به جى خود نصب نموده ام.

عرض کردم: آيا به امر امام (عليه السلام) چنين نموده ى؟

گفت: برخيز! خدا تو را سلامتى دهد. چنين است که مى گويم.

ديدم ديگر چاره ى ندارم جز اين که نزد حسين بن روح بروم. به ملاقات حسين بن روح رفتم، خانه ى داشت بسيار کوچک، ماجرا را به اطّلاع او رساندم، مسرور شده وشکر خدا را به جى آورد. اموال را نيز به او تحويل دادم. از آن هنگام تا کنون آنچه که از مال امام با خود مى آورم، به او مى سپارم.(16)

پاورقی

(16) غيبة طوسى، ص 367 و368، ذکر الحسين بن روح، بحار الانوار، ج 51، ص 352 و353.