چکیده:
محمد باقر اصفهاني مشهور به علامه مجلسي در سال 1037 (ه ق) در زمان شاه عباس اول و در زمان شکوفايي شيعه و متون شيعي در قالب هاي متنوع به دنيا آمد.ايشان علوم مختلف را نزد اساتيد بزرگواري همچون پدر بزرگوارش آموخت وشاگردان و و فرزندان فرهيخته اي تحويل جامعه داد. و بعداز 73 سال عمر با برکت در سال 1110 (ه ق ) در زادگاهش در گذشت. انديشه ها وافکار علامه تحت تاثير جو سياسي آن زمان بوده ولي بعضي فتاوا وعقايد ايشان نظير ولايت فقيه ، تعامل با حاکمان ، صفات حاکم ، انواع حکومت و.... نشان دهنده ي مباني کلامي و فقهي ايشان بوده است. ايشان درابوب مختلف فلسفه مانند تفسير وجايگاه عقل ،حدوث زماني عالم ،تجرد فرشتگان واجنه ومعاد اظهار نظرهاي متعددي نموده اند. ولي با فلسفه متداول زمان خود سخت به ستيز پرداخته و آن را ترجمه ي فلسفه ي يونان وگروه فلاسفه را خارج از دين مي دانند. حجم آثار ايشان را حدود هفتصد وپنجاه ميليون کلمه (حدود دويست جلد کتاب امروز)مي دانند که به دو زبان فارسي و عربي روان تاليف شده است
نام : بي بي بتول عوض زاده
استاد راهنما: منتظري عزين آبادي احمد
حوزه علمیه پيروان حضرت زهرا(س) - مشهد