محدّث محقّق و فقيه عاليمقام مرحوم شيخ يوسف بحرانى متوفى بسال 1186 در كتاب «لؤلؤة البحرين» مينويسد: در خصوص ترويج دين و احياى شريعت حضرت سيد المرسلين صلّى اللَّه عليه و آله و تصنيف و تأليف و امر و نهى مردم و ريشه كن ساختن متجاوزين و مخالفين و هوا پرستان و بدعتگذاران، بخصوص فرقه صوفيه، هيچ كس نه قبل و نه بعد از وى بپايه او نرسيده است. او امام جمعه و جماعت بود، و هم او بوده كه احاديث اهل بيت را در شهرهاى ايران منتشر ساخت.
تا آنجا كه مينويسد: مملكت شاه سلطان حسين (صفوى) بواسطه كثرت ضعف و قلّت تدبير شاه بوجود شريف او محروس بود، و چون او برحمت ايزدى پيوست، اطراف مملكت درهم شكست، و ظلم و تعدّى همه جا را فرا گرفت، بطورى كه در همان سال كه او وفات يافت (1110) شهر «قندهار» از دست شاه سلطان حسين بيرون رفت، و پيوسته خرابى بر كشور مستولى گرديد تا آنكه تمام مملكت را از دست داد!
