گستردگي دانش و فراواني آبشخورهاي فكري يك دانشمند، تأثير شگرفي بر تراوش هاي ذهني وي دارد. اين گستره اگر در يك بستر حبس نشود و در فضاهاي گونه گون و حتي ناهمگون دم زند، امتزاجي بارور را پديد مي آورد و مرواريدهاي حكمت را در صيقل اين اصطكاك،درخشان تر مي سازد.
از پرآوازه ترين نمونه هاي سترگ اين دانشمندان، علامه مجلسي است؛ هم او كه در طول زندگاني علمي خويش،از چشمه هاي زلال حكمت و رياضت و فصاحت و بلاغت و برتر از همه، قرآن و حديث، سيراب گشت. او اين همه را به محك دانش اهل بيت (ع) سنجيد و سپس در سينه جاي داد. از اين رهگذر، كتاب جاويد او «بحارالانوار» هم پهناي وسيع و ژرفي پيدا كرد و هم پرتلألؤ و روشن گشت؛ به عمق دريا و روشني نور.
پی نوشت:
1. يادنامه علامه مجلسى، ج 2، ص 232 با تصّرف.
تصویر:
