مقام معظم رهبري با اشاره به همراهي روحانيت با دين و مردم، بر اين باور است كه زندگي روحانيان هميشه زندگاني شرافت مندانه و بدون وابستگي به قدرت بوده است و به همين دليل، از موهبت الهي برخوردار شده اند. ايشان درباره فلسفه حضور علامه مجلسي و ديگر بزرگان شيعي در دستگاه صفوي مي فرمايد:
شما ملاحظه كنيد، در ميان علماي دوران صفويه، شيخ الاسلام هست، عالم معروف مورد توجه شاه هست، ميرداماد هست، شيخ بهايي هست، ملامحمد باقر سبزواري هست. همه آنان شيخ الاسلام ها و علماي بزرگ و مورد توجه دربارها بودند؛ ولي زندگي آنان را كه نگاه مي كنيد، مي بينيد مثل يك عالم غير وابسته به دستگاه ها زندگي مي كردند؛ يعني درست در كنار مردم، با مردم، در خدمت مردم و براي مردم. اين چيز خيلي عجيبي است. يا مثلاً «مجلسي» كه شيخ الاسلام بزرگ اصفهان بوده و آن دستگاه باعظمت را داشته، يك روحاني بوده كه مردم به او مراجعه مي كردند و مسأله مي پرسيدند؛ همين كارهايي كه روحانيون امروز و در طول اين مدت مي كرده اند. بعد هم وقتي دوران ارتباط با سلاطين پايان گرفت (در آن اوايل، چون سلاطين صفويه به علما احتياج داشتند، به آن ها روي مي آوردند و به طرفشان مي رفتند؛ لذا يك مقدار ارتباط داشتند)، شما مي بينيد كه علما سلسله جداگانه اي شدند كه باز در خدمت دين، در خدمت معارف و در خدمت مردم بودند و هيچ كس نتوانست از آن ها سوء استفاده كند... به نظر من، اين موهبت الهي است؛ يعني ناشي از يك عقل الهي است كه خداي متعال به آنان الهام كرد و آنان جايگاه را پيدا كردند.
