اساتید
علامه مجلسی از محضر استادان بزرگی استفاده کرد از جمله:
پدرش محمدتقی مجلسی (متوفای 1070 هجری) که استاد علامه در علوم نقلی بوده است.
آقا حسین خوانساری (متوفای 1098 هجری)، فرزند آقا جمال که استاد علامه در علوم عقلی بوده است.
علامه حسن علی شوشتری (فرزند علامه عبدالله شوشتری)
امیرمحمد مؤمن استرآبادی
میرزای جزایری
سید علی‌خان مدنی و شیخ حر عاملی (که علاوه بر اجازه‌هایی که به علامه داده‌اند از ایشان اجازه هم گرفته‌اند بنابراین جزء شاگردان علامه نیز محسوب می‌گردند.)
ملا محسن استرآبادی
ملا صالح مازندرانی
ملا محسن فیض کاشانی
در این کوشش خستگی‌ناپذیر پای درس بیش از بیست و یک استاد نشست و از افکار و عقاید و اندیشه‌های مختلف آنان بهره جست.
علامه در مسیر احیای علوم اهل‌بیت ـ علیهم السّلام ـ راه استادش "فیض" را در پیش گرفت و با رها کردن علوم عقلی به دنبال روایات اهل‌بیت علیهم‌السلام رفت و در اولین قدم «کتب اربعه» را به صحنه درس و بحث کشاند. ضمن نگاشتن شرح بر اصول کافی و تهذیب، از شرح "من لایحضره الفقیه" که پدرش بر آن شرحی نگاشته بود، خودداری کرد و یکی از شاگردانش را به نوشتن شرح استبصار تشویق نمود. وی طلاب را که مدت‌ها از روایات و احادیث جدا بودند به مطالعه و تحقیق در روایات تشویق کرد و برای حفظ و نگهداری کتب اربعه از گزند حوادث روزگار و تحویل دادن آنها به نسل فردا بدون هیچ‌گونه کم و کاستی و تحریف اعلام کرد: «اگر هر یک از طلاب کتب اربعه را بنویسد، به دریافت یک اجازه از او نایل خواهند شد.» طلاب با شوق تمام به نوشتن کتب اربعه پرداختند و نسخه‌ها را نزد علامه می‌بردند و او با خط خود در پشت نسخه‌های آنها اجازه آنان را می‌نوشت.
