میرزا عبدالله اصفهانی افندی، یكی از چهرههای علمی شاخص سه دهه پایانی دولت صفویه است. وی به جهت دانش پژوهی و سفرهای فراوان در جستجوی كتاب، همراهی با علامه مجلسی در تدوین بحارالانوار و هم چنین تألیف كتاب با ارزش «ریاض العلماء و حیاض الفضلاء» شهرت یافته است.