گُل بنفشه

ابوالقاسم بن ابى حابس مى گويد:

هر سال نيمه شعبان، برى زيارت ابا عبد الله الحسين (عليه السلام) به کربلا مشرّف مى شدم. وهر وقت به سامرا مى رفتم، به وسيله نامه ى حضرت (عليه السلام) را مطّلع مى نمودم. يک سال قبل از ماه شعبان به سامرا رفتم، مى خواستم طبق معمول ماه شعبان، به زيارت کربلا مشرّف شوم، از ابوالقاسم حسن بن احمد ـ که از وکلى حضرت (عليه السلام) بود ـ خواستم که ورود مرا به اطّلاع حضرت (عليه السلام) نرساند تازيارتم خالصانه باشد!

چندى نگذشت که ابوالقاسم در حالى که مى خنديد نزد من آمد وگفت: اين دو دينار را حضرت (عليه السلام) برى تو فرستاده وفرموده اند: (به حابسى بگو: هر که در راه خدا کوشش کند، خدا هم حاجت او را بر مى آورد!).

در سامرا به بيمارى شديدى مبتلا شدم، بيمارى آن قدر سخت بود که خود را برى مرگ آماده ساختم. در آن حال، از طرف مولا (عليه السلام) گلدانى برى من فرستاده شد، در آن گلدان دو شاخه گل بنفشه بود حضرت فرموده بودند: آن را استشمام کنم.

هنوز در حال بوييدن عطر گلها بودم که احساس بهبودى کردم. الحمد لله ربّ العالمين.(13)

پاورقی

(13) کمال الدين، ج 2، ص 493، ذکر التوقيعات، بحار الانوار، ج 51، ص 331.